Ο Ολυμπιακός, ο διαχρονικός αντίπαλος της αγαπημένης μας ΑΕΚ, δεν απολάμβανε πάντα τη σταθερότητα και την επιτυχία που διεκδικεί σήμερα. Στην πραγματικότητα, ο σύλλογος έχει αντιμετωπίσει μερικές από τις πιο σοβαρές οικονομικές δυσκολίες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ιδιαίτερα στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Αυτές οι ταραχώδεις εποχές όχι μόνο απείλησαν το μέλλον του συλλόγου, αλλά και οδήγησαν σε μία από τις μεγαλύτερες περιόδους ξηρασίας τίτλων του.
Η κρίση ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν ο επιχειρηματίας Γιώργος Κοσκωτάς ανέλαβε την ιδιοκτησία του συλλόγου. Αρχικά θεωρήθηκε ως μια ελπιδοφόρα φυσιογνωμία, αλλά σύντομα έγινε διαβόητος για την εμπλοκή του σε μεγάλης κλίμακας οικονομική απάτη. Οι υπεξαιρέσεις του δεν προκάλεσαν απλώς αναταραχή στον επιχειρηματικό κόσμο—βύθισαν τον Ολυμπιακό σε βαθιά οικονομική κρίση. Με τα χρέη να συσσωρεύονται και τη διοικητική αστάθεια να κυριαρχεί, ο σύλλογος βρέθηκε σε ελεύθερη πτώση, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου.
Καθώς τα οικονομικά προβλήματα επιδεινώνονταν, ο Ολυμπιακός βίωσε έντονη διοικητική αστάθεια, με συνεχείς αλλαγές στην ηγεσία. Η αβεβαιότητα αυτή επηρέασε άμεσα την ομάδα, τόσο σε επίπεδο απόδοσης όσο και σε ηθικό. Αυτή η περίοδος χάους σηματοδότησε την έναρξη των αποκαλούμενων “πέτρινων χρόνων” του συλλόγου—μιας εποχής γεμάτης δυσκολίες, κατά την οποία δεν κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα για σχεδόν μια δεκαετία. Από το 1988 έως το 1996, ο Ολυμπιακός παρακολουθούσε ανήμπορος καθώς οι αντίπαλοί του, συμπεριλαμβανομένης της ΑΕΚ, κυριαρχούσαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η έλλειψη τίτλων κατά τη διάρκεια αυτών των ετών δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα κακής οικονομικής διαχείρισης, αλλά και ένδειξη του βάθους της κρίσης. Ο σύλλογος δυσκολευόταν να κάνει ανταγωνιστικές μεταγραφές, να διατηρήσει ταλαντούχους παίκτες και να διαφυλάξει το επίπεδο κυριαρχίας που κάποτε απολάμβανε. Οι οπαδοί δυσανασχετούσαν και η φήμη του Ολυμπιακού ως ισχυρής δύναμης άρχισε να ξεθωριάζει.
Παρά το οικονομικό χάος, ο Ολυμπιακός κατάφερε τελικά να βγει από αυτή τη ζοφερή περίοδο. Ωστόσο, τα σημάδια εκείνων των δύσκολων χρόνων παραμένουν ως υπενθύμιση του πόσο εύκολα η κακή διαχείριση μπορεί να γκρεμίσει ακόμη και τις πιο επιτυχημένες ομάδες. Σήμερα, μπορεί να παρουσιάζεται ως πανίσχυρος, αλλά η ιστορία του λέει μια διαφορετική αλήθεια—μια αλήθεια γεμάτη αγώνες, σχεδόν πλήρη κατάρρευση και μια ντροπιαστική εννιάχρονη ξηρασία τίτλων.
Για εμάς τους φίλους της ΑΕΚ, η παρακολούθηση των μεγαλύτερων αντιπάλων μας να υποφέρουν από τέτοιες δυσκολίες ήταν μια καθοριστική στιγμή. Έδειξε ότι ακόμη και οι πιο ισχυροί σύλλογοι δεν είναι άτρωτοι στην οικονομική καταστροφή. Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει ανακάμψει, αλλά η ανάμνηση των “πέτρινων χρόνων” του θα παραμένει για πάντα ένα στίγμα στην ιστορία του.
Η κατάρρευσή του εκείνη την περίοδο αποτελεί μια ξεκάθαρη υπενθύμιση ότι η επιτυχία στο ποδόσφαιρο δεν αφορά μόνο το ταλέντο στον αγωνιστικό χώρο—εξαρτάται επίσης από τη σωστή διαχείριση, την οικονομική πειθαρχία και τη σταθερότητα. Ίσως, αν ήταν πιο προσεκτικοί, να μην είχαν βιώσει ένα τόσο ντροπιαστικό κεφάλαιο στην ιστορία τους.